معنی ذات الغضا - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(تُلْ لَ)

موضعی است از حرهالنار. و حرهالنار در میان وادی القری و تیما از دیار غطفان است. (المرصع)

(تُلْ غَ)

نام موضعی است. قیس هذلی راست:
سقی اﷲ ذات الغمر و بلاً و دیمهً
و جادت علیها بارقات اللوامع.
(المرصع)

(تُلْ)

چاهی است با آب بسیار و خوش به سه فرسنگی سوارقیه

(تُضْ ضا)

موضعی به نواحی مدینۀ رسول صلوات اﷲ علیه. (المرصع)

(تُصْ صَ)

نام قریه ای به فیوم، نام ماری یا قسمی مار که نابغه ذکر آن را در شعر آورده و قصه ای دارد

(تُرْ رَ)

موضعی بنواحی وادی القری و تیماء. (المرصع)

(تُرْ رَ)

موضعی است بدانسوی جحفه. کثیر گوید:
الی ابن ابی العاصی بدوت ارقلت (؟)
و بالسفح من ذات الربا فوق مطعن.
(از المرصع)

بنوکعب بن مالک بن حنظله. (منتهی الارب)

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما